سیستم پخت
مفهوم ولکانیزاسیون یا پخت:
ولکانیزاسیون(پخت) فرآیندی است که در طی آن لاستیک خام کاملا به یک حالت الاستیکی کشسان تغییر می کند.
این فرآیند که پلیمر ها را از طریق محل های فعالشان درگیر می کند، همچنین پخت یا اتصال عرضی نیز نامیده می شود.
به طور کلی 3 نوع سیستم پخت داریم:
- گوگردی : معمول ترین سیستم پخت در صنعت لاستیک است.معمولا خواص بهینه را تولید می کند،از نظر زمان پخت معمولا متوسط است. فرآیندپذیری راحت دارد،اکثر رابرها را می توان با آن پخت کرد،قیمت نسبتا ارزانی هم دارد.
از مزایای پخت گوگردی میتوان
به خواص دینامیکی و سایشی بهتر نسبت به پخت پراکسیدی اشاره کرد. یکی از معایب پخت
گوگردی، سفیدک زدن قطعات (مخصوصاً در پخت پرسی) است. این نقص را میتوان با
استفاده از ترکیباتی که حلالیت بیشتری در الاستومر
دارن برطرف کرد مانند mbts , zdbs
- پراکسیدی : پراکسیدها، ترکیباتی با ساختار R-O-O- هستند و پیوند اکسیژن- اکسیژن با اعمال حرارت و یا استفاده از پرتو پرانرژی، شکسته شده و پراکسید به رادیکال آزاد تجربه میشود. این رادیکال آزاد با حمله به زنجیر پلیمر و گرفتن هیدروژن، رادیکال آزاد را بر روی زنجیر پدید میآورد. به این ترتیب، زنجیرهای مجاور از طریق این رادیکالها به هم متصل و بین زنجیرها اتصال کربن-کربن تولید میشود. پراکسیدها، انواع بسیار متنوعی دارند و هر یک در محدوده دمایی خاصی فعال میشوند. آنها میتوانند بهصورت خالص یا ترکیب با پودر و یا خمیر باشند.
از جمله انواع پراکسیدها، میتوان به دیکیومیل پراکساید (DCP)، پرکادوکس و تریگانوکس متعلق به شرکت AKZO اشاره کرد. از مزایای پخت پراکسیدی، میتوان به خواص حرارتی (پیرشدگی) عالی و همچنین میزان مانایی فشاری پایین اشاره کرد... از آنجایی که پراکسید میتواند با مواد افزودنی در کامپاند، وارد واکنش شود، باید در انتخاب نوع و مقدار آن کاملاً دقت شود. در پخت پراکسیدی همانند پخت گوگردی، میتوان با استفاده از مواد فعالکننده، بازده پخت را تا 20درصد افزایش داد. تریآلیل سیانورات (TAC) و اتیلن گلیکول دیاکریلات، مهمترین فعالکنندههای پخت پراکسیدی هستند. در اغلب موارد، محصولات پراکسیدی بویی نامطلوب دارند که برای رفع آن باید پخت تکمیلی صورت پذیرد. سختی بالاتری ایجاد می کند،قیمت آن از گوگرد بالاتر است. فرآیند پذیری راحت اما چسبندگی به سطح فلزومقاومت Aging (فرسودگی) را زیاد می کند.
- رزینی : قیمت آن از گوگردی بیشتر است و از نظر اختلاط وفرآورش بسیار سخت است. زمان پخت محصولاتش از گوگردی و پراکسیدی بالاتر است.