اثر پرتو الکترونی روی پلیمرها و لاستیک ها

   سالــهاست که پرتــو الکتــرونی به عنـوان منـــابع انرژی شناخته شده در عرصه‌های مختلف علـمی و صنـعتی به کار گرفته می شوند. با توجه به پیشرفت های حاصل در زمینه ساخت تجهیزات تولید کننده پرتوهای الکترونی با قدرت و شار متنوع و ایمن تر بودن این فناوری نسبت به فرایند تولید پرتو گاما، این تجهیزات جایگاه ویژه ای را در صنایع پلیمری به خود اختصاص داده اند. . با تابش پرتو الکترونی به مواد پلیمری از جمله لاستیک ها، پیوندهای مختلف که عمدتا پیوند کربن – کربن و کربن- هیدروژن هستند شکسته می شوند. شکست پیوندها واکنشگرهایی مانند رادیکالهای آزاد و یونها را در ساختار ماده ایجاد می کنند. بر اساس واکنشهایی که بین واکنشگرهای مختلف اتفاق می افتد ممکن است فرایند شبکه ای شدن ساختار پلیمر صورت بگیرد یا منجر به تخریب پلیمر و تغییر ساختار مولکولی آن شود . اینکه کدامیک از این دو فرایند اتفاق بیفتد به عوامل مختلفی مانند ساختار مولکولی، نوع رادیکالهای ایجاد شده، میزان تحرک آنها و میزان دز جذب شده توسط نمونه بستگی دارد.

پرتو الکترونی یک پرتو الکترو مغناطیسی میباشد، با این تفاوت که طول موج آن خیلی کوتاه و فرکانس آن خیلی بالا است.

پرتوهای  الکترونی، به عنوان یک پرتو یون‌ساز طبقه‌بندی شده است و از تابش ماکروویو و مادون‌قرمز که غیر یون‌ساز می‌باشند متفاوت است

     اثر غالب در تابش پرتو الکترونی، ایجاد اتصال عرضی است و هر چه نواحی آمورف نمونه بزرگتر باشد چگالی شبکه ای شدن نمونه در یک دز معین بیشتر خواهد شد.

پرتودهی با الکترون، به طور قابل ملاحظه ای خواص حرارتی، فیزیکی و یا شیمیایی مواد پلیمری ارزان قیمت را به وسیله اصلاح ساختمان مولکولی آن ها  )پیوند عرضی ( بهبود می بخشد. فرآیند پرتودهی با الکترون، در بالا بردن کیفیت برخی محصولات که در آن ها روش های حرارتی و یا شیمیایی، غیرممکن و یا مقرون به صرفه نیستند، نقش مهمی دارد. مواد پلیمری مواد به صورت خام یا آماده به وسیله سیستم نقاله (Conveyer) یا به وسیله قرقره های مخصوص، توسط پرتوهای الکترون پرتودهی می شوند.

.