1- پمپ هیدورلیک : ایده ی اصلی در این قطعه شبیه پمپ های هیدرولیک مورد استفاده در تجهیزات سنگین است. نیرویی که به یک نقطه وارد می شود، با استفاده از یک سیال تراکم ناپذیر به نقطه ای دیگر منتقل می شود. یک چرخ دنده در داخل پمپ برای ایجاد فشار، 10 هزار دور در دقیقه می چرخد.
2- دریچه ی خروجی : این دریچه با باز و بسته شدن خود به مایع تراکم ناپذیر اجازه
می دهد که از یک سمت قلب به سمت دیگر آن برود. وقتی که مایع تراکم ناپذیر به سمت
راست حرکت می کند، خون از طریق یک دهلیز مصنوعی به ششها فرستاده می شود. وقتی که
مایع تراکم ناپذیر به سمت چپ قلب مصنوعی می رود، خون به دیگر قسمت های بدن پمپاژ
می شود.
3- سیستم بدون سیم انتقال انرژی: سیستم انتقال انرژی ماورایی TET نامیده می شود. این سیستم دارای 2 سیم پیچ است. یکی داخلی و یکی خارجی. که توان را از طریق نیروی مغناطیسی از یک باتری خارج از بدن بدون سوراخ کردن پوست عبور می دهد.
4- باتری داخلی : یک باتری قابل شارژ در داخل شکم بیمار کاشته می شود. این باتری
به مریض اجازه می دهد که برای 30 الی 40 دقیقه فعالیت هایی مثل دوش گرفتن را انجام
دهد. این قابلیت برای زمانی است که بدن از سیستم باتری اصلی جدا شده است.
5- واحد کنترل کننده :این قطعه اکترونیکی کوچک در درون
حفره ی شکمی بیمار قرار داده می شود. این قعطه، سرعت پمپاژ خون در بدن را بررسی و
کنترل می کند.
قلب مصنوعی Abiocor از پلاستیک و تیتانیوم ساخته شده است. کل سیستم حدود 2 پوند (0.9 کیلوگرم) وزن دارد.