خواص قیرهای پلیمری

       قیرهای اصلاح شده از ترکیب قیر نفتی با سایر پلیمرها از جمله پلی‌اتیلن، پلی‌پروپیلن و استایرن-بوتادین-استایرن حاصل می‌گردد. با توجه به نیاز گونه‌های مختلف قیر و آسفالت و کثرت کاربردی که دارند و همچنین زمان و مکان استفاده از قیر به ویژه در مناطق فوق العاده سرد با تحمل بارهای زیاد، لازم است که قیرهای پلیمری با خواص مکانیکی جدید فرآوری گردند. از دیگر مشکلات قیرهای معمولی، پدیده پیرشدگی در قیر است که دلیل آن جدایی مواد فرار و واکنش اکسیداسیون و پلیمریزاسیون قیر با گذشت زمان و جذب روغن‌های موجود در قیر توسط سنگدانه‌های آسفالت می‌باشد

      پلیمرهای مورد استفاده با بهبود خواص مکانیکی و تکامل ساختار شیمیایی و اصلاح خواص گرانرو-کشسان قیر باعث می‌شوند که قیر و آسفالت حاصله، تحت بارهای شدید وارده و شرایط سخت آب و هوایی از جمله سرمای زیاد و گرمای طاقت فرسا دچار شکست و ترک‌های طولی و عرضی وکاهش عمر مفید نشوند. قیرهای پلیمری حاصل باید در دمای پخت آسفالت تجزیه نگردیده و با قیر سازگار باشد. مواد حاصله تحت آزمایش‌های گوناگونی از جمله نقطه شکست،Loss on heating، Thin Film Oven Test (TFOT) و... قرار می‌گیرد