اسید نیتریک در ا بتدا در قرون وسطی به دست بشر ساخته شد. حدوداً در سال ۱۱۰۰ میلادی گِبر یک روش برای تولید اسید نیتریک ارائه داد. این روش تهیة آب فورتیس به وسیلة تقطیر شوره با سولفات مس و زاج سفید بود.
در اواسط قرن هفدهم، گلابر، اسید نیتریک را به وسیلة تقطیر کردن شوره با اسید سولفوریک قوی ساخت. گاوندیش در سال ۱۷۸۵ به وسیله عبور دادن جرقه الکتریکی از مخلوط گازهای نیتروژن و اکسیژن ثابت کرد که اسید نیتریک از این عناصر تشکیل شده است. میلینر در سال ۱۷۸۸ اسید نیتریک را به وسیله عبور آمونیاک از بالای دی‌اکسید منگنز حرارت داده شده و جذب بخارات به وسیله آب به دست آورد.
در سال ۱۸۳۹، کلمن روشی را برای تولید اسید نیتریک ابداع کرد که مبنای تهیة اسید نیتریک در حال حاضر نیز می‌باشد. دراین روش با استفاده از پلاتین مخلوط هوا و آمونیاک را اکسید می‌کنند و اسید را تولید می‌کنند.
در سال ۱۸۴۸، رویلی نشان داد که اکسیژن و نیتروژن می‌توانند از هوا گرفته شوند و برای تولید اکسیدهای نیتروژن به وسیلة قوس الکتریکی با هم ترکیب شوند. این پدیده به وسیلة کروکس نیز انجام شده بود. بر همین اساس و روش، واحد کوچکی در منچستر انگلستان در سال ۱۹۰۰ به کار افتاد.