پیش از بررسی ساختمان نانوکامپوزیت های پلیمری لازم است
نخست ساختمان سیلیکات های لایه ای توضیح داده شود. واحدهای اصلی تشکیل دهنده
ساختمان سیلیکات های لایه ای، چهاروجهی های (sio4)4- هستند.
هنگامی که سه اتم اکسیژن هر چهار وجهی با واحدهای مشابه
پیوند برقرار کنند، یک ساختمان پیوستۀ ورقه ای تشکیل می شود که می تواند به طور
نامحدود در جهت های گوناگون صفحه امتداد پیدا کند
.
کامپوزیت های پلیمر/ لایه سیلیکاتی براساس شکل ساختمانی
به سه دسته تقسیم می شوند که عبارتند از
:
1- نانوکامپوزیت های عادی: در این مورد، لایه های
سیلیکاتی مانند یک پرکنندۀ عادی عمل می کنند. در این کامپوزیت ها زنجیره پلیمری
بین صفحه های موازی سیلیکاتی قرار نمی گیرد.
2- نانوکامپوزیت های با صفحه های موازی
(intercalated): واژۀ intercalation به قرار گرفتن مولکول ها و یون ها بین لایه های قابل انبساط و
دو بعدی ترکیبات معدنی گفته م یشود. در این گونه نانوکامپوزیت ها، پلیمرها به طور
منظم بین لایه های سیلیکاتی قرار گرفته اند. زنجیره های پلیمری به تناوب بین لایه
های سیلیکاتی قرار گرفته اند و در یک ترکیب ثابت، تعداد لایه های پلیمری به کار
رفته در فضای بین صفحات، مشخص و تعریف شده است. این محصولات به علت داشتن ویژگی
های الکتریکی مناسب موردتوجه قرار گرفته اند.
3- نانوکامپوزیت های با صفحات نامنظم: در این
نانوکامپوزیت ها، لایه های رسی با ضخامت یک نانومتر در بین زنجیره های پلیمریپخش
شده اند. این نانوکامپوزیت ها به علت ویژگی های مکانیکی برتر، موردتوجه قرار گرفته
اند.